ле́йцавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ле́йцавы |
ле́йцавая |
ле́йцавае |
ле́йцавыя |
| Р. |
ле́йцавага |
ле́йцавай
ле́йцавае |
ле́йцавага |
ле́йцавых |
| Д. |
ле́йцаваму |
ле́йцавай |
ле́йцаваму |
ле́йцавым |
| В. |
ле́йцавы (неадуш.)
ле́йцавага (адуш.) |
ле́йцавую |
ле́йцавае |
ле́йцавыя (неадуш.)
ле́йцавых (адуш.) |
| Т. |
ле́йцавым |
ле́йцавай
ле́йцаваю |
ле́йцавым |
ле́йцавымі |
| М. |
ле́йцавым |
ле́йцавай |
ле́йцавым |
ле́йцавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ле́йцы, -аў, адз. ляйчы́на, -ы і лейчына́, -ы́, ж.
Рамяні, вяроўкі для кіравання коньмі ў запрэжцы.
Выпусціць л. (таксама перан.: аслабіць сілу ўлады над кім-н.). Трымаць л. ў руках (таксама перан.: мець у сваіх руках уладу, кіраўніцтва).
◊
Ляйчына (лейчына) пад хвост папала каму-н. — аб неўраўнаважаных, капрызных паводзінах (разм.).
|| прым. ле́йцавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)