лейко́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. лейко́з
Р. лейко́зу
Д. лейко́зу
В. лейко́з
Т. лейко́зам
М. лейко́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лейко́з, -у, м.

Пухліннае захворванне крывятворнай тканкі, пры якім рэзка павялічваецца колькасць лейкацытаў (разм. белакроўе).

|| прым. лейко́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лейко́з, -зу м., мед. лейко́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лейко́з мед. лейко́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лейко́з, ‑у, м.

Захворванне крыві, пры якім рэзка павялічваецца колькасць лейкацытаў; белакроўе.

[Ад грэч. leukos — белы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белакро́ўе, -я, н.

Тое, што і лейкоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лейкемі́я, ‑і, ж.

Тое, што і лейкоз.

[Ад грэч. leukos — белы і haima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)