ле́жбішчны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ле́жбішчны ле́жбішчная ле́жбішчнае ле́жбішчныя
Р. ле́жбішчнага ле́жбішчнай
ле́жбішчнае		 ле́жбішчнага ле́жбішчных
Д. ле́жбішчнаму ле́жбішчнай ле́жбішчнаму ле́жбішчным
В. ле́жбішчны (неадуш.) ле́жбішчную ле́жбішчнае ле́жбішчныя (неадуш.)
Т. ле́жбішчным ле́жбішчнай
ле́жбішчнаю		 ле́жбішчным ле́жбішчнымі
М. ле́жбішчным ле́жбішчнай ле́жбішчным ле́жбішчных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ле́жбішчны ле́жбищный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́жбішчны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лежбішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́жбішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Месца на сушы, дзе ляжаць гуртамі некаторыя марскія жывёлы.

Л. марскіх коцікаў.

2. Месца, дзе ляжыць, хаваецца звер.

3. Лежыва.

|| прым. ле́жбішчны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́жбищный ле́жбішчны; ле́жаўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)