ледзяны́, -а́я, -о́е.

1. гл. лёд.

2. Пакрыты лёдам.

Ледзяная горка.

3. Вельмі халодны.

Ледзяная вада.

4. перан. Адубелы ад холаду.

Ледзяныя пальцы.

5. перан. Пагардліва халодны.

Л. позірк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ледзяны́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ледзяны́ ледзяна́я ледзяно́е ледзяны́я
Р. ледзяно́га ледзяно́й
ледзяно́е		 ледзяно́га ледзяны́х
Д. ледзяно́му ледзяно́й ледзяно́му ледзяны́м
В. ледзяны́ (неадуш.)
ледзяно́га (адуш.)		 ледзяну́ю ледзяно́е ледзяны́я (неадуш.)
ледзяны́х (адуш.)
Т. ледзяны́м ледзяно́й
ледзяно́ю		 ледзяны́м ледзяны́мі
М. ледзяны́м ледзяно́й ледзяны́м ледзяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ледзяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ледзяны́ ледзяна́я ледзяно́е ледзяны́я
Р. ледзяно́га ледзяно́й
ледзяно́е		 ледзяно́га ледзяны́х
Д. ледзяно́му ледзяно́й ледзяно́му ледзяны́м
В. ледзяны́ (неадуш.)
ледзяно́га (адуш.)		 ледзяну́ю ледзяно́е ледзяны́я (неадуш.)
ледзяны́х (адуш.)
Т. ледзяны́м ледзяно́й
ледзяно́ю		 ледзяны́м ледзяны́мі
М. ледзяны́м ледзяно́й ледзяны́м ледзяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ледзяны́ прям., перен. ледяно́й;

~на́я гара́ — ледяна́я гора́;

л. по́зірк — ледяно́й взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ледзяны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да лёду; які складаецца з лёду. Усё — зямля, дрэвы, стрэхі — пакрылася звонкай ледзяной коркай. Шамякін. // Пакрыты лёдам, абледзянелы. Ледзяныя вяршыні гор. □ Па ледзяных горках коўзаюцца дзеці. Мурашка.

2. Вельмі халодны; халодны як лёд. Дзе-нідзе байцы з першага ж кроку правальваліся па пояс ў ледзяную ваду. Краўчанка. Здольнасць што-небудзь усведамляць вярнулася да Хвядоса ўжо на вуліцы, калі твар яго апякло ледзяным ветрам. Шашкоў. // Застылы, адубелы. Ледзяныя пальцы. Ледзяны твар.

3. перан. Пагардліва-халодны, знішчальны. Ледзяны позірк. // Халодна-раўнадушны, абыякавы. Ледзяныя вочы. Ледзяны выраз твару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёд, лёду, ільду́ і (пасля галосных) льду, мн. ільды́ і (пасля галосных) льды, ільдо́ў (льдо́ў), м.

Вада, якая замерзла і перайшла ў цвёрды стан.

Палярныя льды.

◊

Біцца як рыба аб лёд (разм.) — жыць у бядзе, дарэмна дабіваючыся лепшага.

|| памянш. лядо́к, -дку́, м.

|| прым. ледзяны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адту́ль, прысл.

З таго месца, з таго боку.

А. вее ледзяны вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ледяно́й прям., перен. ледзяны́;

ледяна́я гора́ ледзяна́я гара́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скол, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Месца, дзе што-н. сколата, адкалолася.

С. на мармуры.

2. Тое, што сколата, сколатыя кавалкі чаго-н.

Ледзяны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скол, ‑у, м.

1. Месца, дзе адкалоўся, скалоўся кавалак чаго‑н. Скол на камені.

2. зб. Тое, што сколата, сколатыя кавалкі чаго‑н. Ледзяны скол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)