ледаві́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ледаві́к |
ледавікі́ |
| Р. |
ледавіка́ |
ледавіко́ў |
| Д. |
ледавіку́ |
ледавіка́м |
| В. |
ледаві́к |
ледавікі́ |
| Т. |
ледавіко́м |
ледавіка́мі |
| М. |
ледавіку́ |
ледавіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
альпеншто́к, ‑а, м.
Доўгая палка з вострым жалезным наканечнікам, з дапамогай якой узыходзяць на высокія горы, ледавікі.
[Ням. Alpenstock.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)