левіяфа́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Пра каго-, што-н., хто (што) здзіўляе сваёй велічынёй, сілай (паводле імя біблейскага марскога страшыдлы ці лятаючага дракона).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

левіяфа́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. левіяфа́н левіяфа́ны
Р. левіяфа́на левіяфа́наў
Д. левіяфа́ну левіяфа́нам
В. левіяфа́на левіяфа́наў
Т. левіяфа́нам левіяфа́намі
М. левіяфа́не левіяфа́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

левіяфа́н м., миф., перен. левиафа́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

левіяфа́н, ‑а, м.

1. Паводле біблейскага падання — вялізнае марское страшыдла ці лятаючы дракон.

2. Кніжн. Тое, што здзіўляе сваёй велічынёй, сілай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

левиафа́н миф., перен. левіяфа́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)