лгать несов. ілга́ць, (после гласных) лгаць, хлусі́ць, мані́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зма́ньваць несов. врать, лгать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мані́ць несов. врать, лгать; присочиня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ілга́ць несов. лгать, врать; завира́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залива́ть несов.

1. в разн. знач. заліва́ць; см. зали́ть;

2. (лгать) прост. хлусі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлусі́ць несов. врать, лгать;

◊ хлу́сіць, як наня́ты — врёт, как си́вый ме́рин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыдумля́ць несов.

1. приду́мывать;

2. (лгать) приду́мывать, выду́мывать, сочиня́ть, измышля́ть;

3. (добавлять вымышленное) примышля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лгаць несов. лгать, врать; завира́ться;

◊ нялю́ба — не слу́хай, а лгаць не перашкаджа́й — посл. не лю́бо — не слу́шай, а врать не меша́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заліва́ць несов.

1. в разн. знач. залива́ть; (всплеском вливаться куда-л. — ещё) захлёстывать, заплёскивать; см. залі́ць I;

2. прост. (сильно пить) залива́ть;

3. прост. лгать, врать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ілга́ць ’гаварыць няпраўду; выдумваць, хлусіць’ (ТСБМ), іўга́ць (Бяльк.). Рус. лгать, зах.-рус. илга́ть, польск. łgać, в.-луж. łhać, н.-луж. łdhaś, łgaś, палаб. lȧzĕs, чэш. lháti, славац. lhať, славен. lagati, серб.-харв. ла̀гати, балг. лъ̀жа, макед. лаже. Ст.-слав., ст.-рус. лъгати, ст.-бел. илгати, лгати. І‑ мае пратэтычны характар (Карскі, 1, 262). Прасл. *lъgati, *lъžǫ мае дакладныя адпаведнікі ў герм. мовах: гоц. liugan ’ілгаць’, ст.-в.-ням. liogan ’тс’, lugî ’хлусня’ < і.-е. *leugh‑. Гл. Покарны, 1, 686–687; Бернекер, 1, 751; Фасмер, 2, 469; Слаўскі, 5, 119–122. Іншыя і.-е. паралелі выклікаюць сумненні: ст.-літ. łúginaité ’здрадніцкі’ (Атрэмбскі, LP, 1, 138), літ. lūgoti ’прасіць’, лат. lùgt ’тс’ (Мюленбах-Эндзелін, 2, 517–518; Покарны, 1, 686–687). Гл. ілгун, ілжа, ілжэц.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)