ла́ўны гл. лава¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ла́ўны ла́ўная ла́ўнае ла́ўныя
Р. ла́ўнага ла́ўнай
ла́ўнае		 ла́ўнага ла́ўных
Д. ла́ўнаму ла́ўнай ла́ўнаму ла́ўным
В. ла́ўны
ла́ўнага		 ла́ўную ла́ўнае ла́ўныя
ла́ўных
Т. ла́ўным ла́ўнай
ла́ўнаю		 ла́ўным ла́ўнымі
М. ла́ўным ла́ўнай ла́ўным ла́ўных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́ва⁵, -ы, мн. -ы, лаў, ж.

Падземная горная вырабатка з доўгімі забоямі, у якой здабываюцца карысныя выкапні.

|| прым. ла́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ва¹, -ы, мн. -ы, лаў, ж.

Прадмет сялянскай мэблі для сядзення ў выглядзе шырокай дошкі на ножках.

◊

Сесці (трапіць) на лаву падсудных — пайсці пад суд.

|| прым. ла́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ла́ўна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ла́ўна
Р. Ла́ўны
Д. Ла́ўне
В. Ла́ўну
Т. Ла́ўнай
Ла́ўнаю
М. Ла́ўне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)