ла́чанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ла́чанне
Р. ла́чання
Д. ла́чанню
В. ла́чанне
Т. ла́чаннем
М. ла́чанні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́чанне ср. (действие) обреше́чивание, подреше́чивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ціць, ла́чу, ла́ціш, ла́ціць; ла́чаны; незак., што.

Насцілаць латы² на кроквы.

Л. хату.

|| зак. нала́ціць, -ла́чу, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны і пала́ціць, -ла́чу, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны.

|| наз. ла́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обрешётка ж.

1. (действие) ла́чанне, -ння ср.;

2. (ряд брусьев, жердей и т. п., прибиваемых к стропилам) ла́ты, ед. ла́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)