лаціня́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лаціня́нка лаціня́нкі
Р. лаціня́нкі лаціня́нак
Д. лаціня́нцы лаціня́нкам
В. лаціня́нку лаціня́нак
Т. лаціня́нкай
лаціня́нкаю		 лаціня́нкамі
М. лаціня́нцы лаціня́нках

Іншыя варыянты: лаці́нянка.

Крыніцы: nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лаці́нянка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лаці́нянка лаці́нянкі
Р. лаці́нянкі лаці́нянак
Д. лаці́нянцы лаці́нянкам
В. лаці́нянку лаці́нянак
Т. лаці́нянкай
лаці́нянкаю		 лаці́нянкамі
М. лаці́нянцы лаці́нянках

Іншыя варыянты: лаціня́нка.

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лаці́нянка,

гл. лаціняне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаці́няне, ‑нян; адз. лацінянін, ‑а, м.; лацінянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. лацінянкі, ‑нак; ж.

1. Жыхары старажытнай Італійскай вобласці — Лацыума; рымляне.

2. Уст. Католікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)