лафі́т, -у, М -фі́це, м.

Гатунак чырвонага вінаграднага віна.

|| прым. лафі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лафі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. лафі́т
Р. лафі́ту
Д. лафі́ту
В. лафі́т
Т. лафі́там
М. лафі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лафі́т, -ту м. (сорт вина) лафи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лафі́т, ‑у, М ‑фіце, м.

Сорт чырвонага вінаграднай віна. Бутэлька лафіту.

[Фр. lafite — ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лафи́т (сорт вина) лафі́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)