Лату́шкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лату́шкі
Р. Лату́шак
Лату́шкаў
Д. Лату́шкам
В. Лату́шкі
Т. Лату́шкамі
М. Лату́шках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лату́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лату́шка лату́шкі
Р. лату́шкі лату́шак
Д. лату́шцы лату́шкам
В. лату́шку лату́шкі
Т. лату́шкай
лату́шкаю		 лату́шкамі
М. лату́шцы лату́шках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лату́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Абл.

1. Невялікая гліняная пасудзіна, місачка з загнутымі ўнутр краямі. Паліваная латушка. □ Па камандзе дзеда лыжкі бралі, з адной міскі ці латушкі чэрпалі. Калачынскі.

2. Жаночая світка. Шылі латушку з даматканага сукна, белага, чорнага або шэрага. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)