ла́сцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ла́сцік
Р. ла́сціку
Д. ла́сціку
В. ла́сцік
Т. ла́сцікам
М. ла́сціку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́сцік, -у, м.

1. Гумка для сцірання напісанага алоўкам.

2. Баваўняная тканіна, якая ўжыв. звычайна на падкладку.

Ласцікавая падкладка.

|| прым. ла́сцікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́сцік I, -ку м., текст. ла́стик

ла́сцік II, -ку м. (резина, каучук) ла́стик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́сцік ​1, ‑у, м.

Баваўняная тканіна з бліскучым верхам, якая ужываецца звычайна на падкладку. Паліто на ласціку.

[Ад англ. lasting — трывалы.]

ла́сцік ​2, ‑у, м.

Каўчук, гума. // Разм. Гумка для сцірання напісанага.

[Ад новалац. elasticus — пругкі, эластычны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́сцікавы I ла́стиковый; см. ла́сцік I

ла́сцікавы II ла́стиковый; см. ла́сцік II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́стик​I текст. ла́сцік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)