ларо́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ларо́чніца ларо́чніцы
Р. ларо́чніцы ларо́чніц
Д. ларо́чніцы ларо́чніцам
В. ларо́чніцу ларо́чніц
Т. ларо́чніцай
ларо́чніцаю		 ларо́чніцамі
М. ларо́чніцы ларо́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ларо́чніца ж., разг. ларёчница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ларо́чніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да ларочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ларо́чнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Прадавец у ларку.

|| ж. ларо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ларо́чніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ларёчница ларо́чніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)