ларо́чнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Прадавец у ларку.

|| ж. ларо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ларо́чніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ларо́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ларо́чнік ларо́чнікі
Р. ларо́чніка ларо́чнікаў
Д. ларо́чніку ларо́чнікам
В. ларо́чніка ларо́чнікаў
Т. ларо́чнікам ларо́чнікамі
М. ларо́чніку ларо́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ларо́чнік м., разг. ларёчник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ларо́чнік, ‑а, м.

Разм. Прадавец у ларку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ларёчник разг. ларо́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ларо́чніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да ларочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)