ла́пісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ла́пісты ла́пістая ла́пістае ла́пістыя
Р. ла́пістага ла́пістай
ла́пістае		 ла́пістага ла́пістых
Д. ла́пістаму ла́пістай ла́пістаму ла́пістым
В. ла́пісты (неадуш.)
ла́пістага (адуш.)		 ла́пістую ла́пістае ла́пістыя (неадуш.)
ла́пістых (адуш.)
Т. ла́пістым ла́пістай
ла́пістаю		 ла́пістым ла́пістымі
М. ла́пістым ла́пістай ла́пістым ла́пістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́пісты ла́пистый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́пісты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі лапамі. Гонкія сосны стаялі ўперамежку з лапістымі елкамі. Сіняўскі. // Падобны на лапу (пра лісце раслін). Лапістае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ла́пісты 1 ’галінасты’ (карэліц., лях., Сл. паўн.-зах.). Да ла́па 2 (гл.).

Ла́пісты 2 ’плямісты’ (свісл., Сл. паўн.-зах.). Утворана ад ла́па 4 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́пистый прост. ла́пісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)