лапо́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лапо́нік |
лапо́нікі |
| Р. |
лапо́ніка |
лапо́нікаў |
| Д. |
лапо́ніку |
лапо́нікам |
| В. |
лапо́нік |
лапо́нікі |
| Т. |
лапо́нікам |
лапо́нікамі |
| М. |
лапо́ніку |
лапо́ніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Лапонік ’вялікая лыжка, якой разліваюць суп’ (Касп., Інстр., 1) — у выніку метатэзы са скарочанай (без а‑) формы апалонік 1 (гл.). Сюды ж маз. лапонік ’апалонік’, хвастатая лічынка жаб’ (Шатал.). Аднак Блесэ (SB, 5, 1935–1936, 23–24) выводзіць гэту лексему са ст.-прус. lapinis ’лыжка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)