лапа́ціць, -па́чу, -па́ціш, -па́ціць; -па́чаны; незак., што (разм.).

Перамешваць, перасыпаць лапатай.

Л. збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лапа́ціць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лапа́чу лапа́цім
2-я ас. лапа́ціш лапа́ціце
3-я ас. лапа́ціць лапа́цяць
Прошлы час
м. лапа́ціў лапа́цілі
ж. лапа́ціла
н. лапа́ціла
Загадны лад
2-я ас. лапа́ць лапа́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час лапа́цячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лапа́ціць несов., разг. лопа́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лапа́ціць, лапачу, лапаціш, лапаціць; незак., што.

Разм. Перасыпаць што‑н. лапатаю. Лапаціць збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лапа́ціць, лыпа́ціць ’вастрыць касу’ (Касп.; в.-дзв., Шатал., Юрч. Фраз. 2, Мат. Маг.), рус. арханг. лопатить ’тс’. Утворана ад лапа́тка, лапа́тачка ’мянташка’ (ДАБМ, к. 264).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лопати́ть несов., спец. лапа́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лапаце́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лапачу́ лапаці́м
2-я ас. лапаці́ш лапаціце́
3-я ас. лапаці́ць лапаця́ць
Прошлы час
м. лапаце́ў лапаце́лі
ж. лапаце́ла
н. лапаце́ла
Загадны лад
2-я ас. лапаці́ лапаці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час лапо́чучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Лапа́чанне ’веянне’, ’вастрэнне касы’ (Юрч. Вытв.). Да лапаціць < лапата (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пузы́рыцца, ‑рыцца; незак.

Узнімацца, пакрывацца пузырамі. Вада ў рацэ гарэла і пузырылася. Лобан. Набліжэнне нафты першым заўважыў Гошка. Занепакоіла яго, што раствор пачаў пузырыцца і цямнець. Лукша. // Надзімацца, узнімацца пузыром (пра тканіну, адзежу і пад.). Пузырылася на ветры яго [Мішы] белая кашуля, адлятаў назад, абвіваючы шыю, чырвоны гальштук. Васілевіч. На прасценку лапаціць-пузырыцца геаграфічная карта з абазначэннямі лініі фронту. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)