ла́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́нка ла́нкі
Р. ла́нкі ла́нак
Д. ла́нцы ла́нкам
В. ла́нку ла́нак
Т. ла́нкай
ла́нкаю		 ла́нкамі
М. ла́нцы ла́нках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́нка ж. (самка оленя) ла́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́нка (самка оленя) ла́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Самка аленя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ла́нка 1 ’таўстуха, сытая, гладкая дзяўчына’ (Бяльк.), ’непаваротлівая жанчына’ (Горленка, Совещ. ОЛА, Гомель). Магчыма, з’яўляецца роднасным да рус. валаг. ландуха ’здаровая, мажная жанчына’. Семантычная тоеснасць лексем ланка і ландушка даецца ў Даля₃ (2, 609), а лань і ландёха ў СРНГ (16, 258). Тое ж і ў Фасмера (2, 456 і 457). Бел. лексема, як і рус. ланка ’самка аленя’, паходзіць ад ланя ’лань, самка аленя’. Параўн. ланя ’вельмі тоўстая, здаровая жанчына’ (З нар. сл.).

Ла́нка 2 ’дзялянка зямлі, участак’ (Мат. Гом.). Балтызм (параўн. літ. lankà ’заліўны луг’, лат. lañka ’нізіна, нізкі луг’). Генетычна роднаснае з прасл. lǫka ’луг’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Шры-Ла́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Шры-Ла́нка
Р. Шры-Ла́нкі
Д. Шры-Ла́нцы
В. Шры-Ла́нку
Т. Шры-Ла́нкай
Шры-Ла́нкаю
М. Шры-Ла́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Шри-Ла́нка́ Шры-Ла́нка́;

Демократи́ческая Социалисти́ческая Респу́блика Шри-Ла́нка́ Дэмакраты́чная Сацыялісты́чная Рэспу́бліка Шры-Ла́нка́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ланки́йский (к Шри-Ланка́) ланкі́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Цейло́н уст. Цэйло́н, -на м.; см. Шри-Ла́нка́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сінга́льцы, ‑аў; адз. сінгалец, ‑льца, м.; сінгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. сінгалкі, ‑лак; ж.

Нацыя, якая складае асноўную частку насельніцтва Рэспублікі Шры-Ланка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)