ланалі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ланалі́н
Р. ланалі́ну
Д. ланалі́ну
В. ланалі́н
Т. ланалі́нам
М. ланалі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ланалі́н, -у, м.

Тлушч, які атрымліваецца пры прамыўцы воўны, жывёльны воск; выкарыстоўваецца ў медыцыне, вытворчасці касметыкі, парфумерыі.

|| прым. ланалі́навы, -ая, -ае.

Ланалінавая змазка.

Ланалінавае мыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ланалі́н, -ну м. ланоли́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ланалі́н, ‑у, м.

Тлушч, які атрымліваецца пры прамыўцы воўны; выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

[Ад лац. lana — воўна і oleum — масла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланоли́н фарм. ланалі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)