ламаі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ламаі́ст |
ламаі́сты |
| Р. |
ламаі́ста |
ламаі́стаў |
| Д. |
ламаі́сту |
ламаі́стам |
| В. |
ламаі́ста |
ламаі́стаў |
| Т. |
ламаі́стам |
ламаі́стамі |
| М. |
ламаі́сце |
ламаі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ламаі́ст м., рел. ламаи́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ламаі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Паслядоўнік ламаізму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ламаи́ст ламаі́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)