ламаі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ламаі́зм
Р. ламаі́зму
Д. ламаі́зму
В. ламаі́зм
Т. ламаі́змам
М. ламаі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ламаі́зм, -му м., рел. ламаи́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ламаі́зм, ‑у, м.

Від будызму, які ўзнік у Тыбеце і Манголіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ламаи́зм рел. ламаі́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)