ла́кмус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ла́кмус
Р. ла́кмусу
Д. ла́кмусу
В. ла́кмус
Т. ла́кмусам
М. ла́кмусе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́кмус, -у, м. (спец.).

Фарбавальнае рэчыва, якое змяняе колер насычанай ім паперы пад дзеяннем кіслот на чырвоны, а пад дзеяннем шчолачаў — на сіні колер.

|| прым. ла́кмусавы, -ая, -ае.

○

Лакмусавая папера — папера, пакрытая лакмусам.

◊

Лакмусавая паперка — сродак выяўлення, праверкі адносін паміж кім-н. і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́кмус, -су м., хим. ла́кмус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́кмус хим. ла́кмус, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́кмус, ‑у, м.

Спец.

1. Фарба, якая пад дзеяннем кіслот набывае чырвоны, а пад дзеяннем шчолачаў сіні колер.

2. Тое, што і лакмусавая папера (гл. папера).

[Гал. lakmoes.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́кмусавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лакмусу. // Які ўтрымлівае ў сабе лакмус. Лакмусавыя фарбы.

•••

Лакмусавая папера (паперка) гл. папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)