лайда́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лайда́чка лайда́чкі
Р. лайда́чкі лайда́чак
Д. лайда́чцы лайда́чкам
В. лайда́чку лайда́чак
Т. лайда́чкай
лайда́чкаю		 лайда́чкамі
М. лайда́чцы лайда́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лайда́чка ж., разг., неодобр.

1. беспу́тная же́нщина; беспу́тница; безде́льница;

2. пья́ница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лайда́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. неадабр. Жан. да лайдак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лайда́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Гультай, бяздзейны, варты пагарды чалавек.

|| ж. лайда́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. лайда́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)