лазу́тчыцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лазу́тчыцкі лазу́тчыцкая лазу́тчыцкае лазу́тчыцкія
Р. лазу́тчыцкага лазу́тчыцкай
лазу́тчыцкае		 лазу́тчыцкага лазу́тчыцкіх
Д. лазу́тчыцкаму лазу́тчыцкай лазу́тчыцкаму лазу́тчыцкім
В. лазу́тчыцкі
лазу́тчыцкага		 лазу́тчыцкую лазу́тчыцкае лазу́тчыцкія
лазу́тчыцкіх
Т. лазу́тчыцкім лазу́тчыцкай
лазу́тчыцкаю		 лазу́тчыцкім лазу́тчыцкімі
М. лазу́тчыцкім лазу́тчыцкай лазу́тчыцкім лазу́тчыцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лазу́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Разведчык (звычайна ў тыле ці ў размяшчэнні праціўніка); шпіён.

Паслаць лазутчыка.

|| ж. лазу́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. лазу́тчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)