лазуны́

‘расліны’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. лазуны́
Р. лазуно́ў
Д. лазуна́м
В. лазуны́
Т. лазуна́мі
М. лазуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лазуны́

‘птушкі; жывёлы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. лазуны́
Р. лазуно́ў
Д. лазуна́м
В. лазуно́ў
Т. лазуна́мі
М. лазуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лазуны́, -ноў мн., бот., зоол. ла́зящие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лазу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лазу́н лазуны́
Р. лазуна́ лазуно́ў
Д. лазуну́ лазуна́м
В. лазуна́ лазуно́ў
Т. лазуно́м лазуна́мі
М. лазуне́ лазуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ла́зячыя сущ., мн., бот., зоол., см. лазуны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́зящие мн., сущ., бот., зоол. лазуны́, -но́ў, ла́зячыя, -чых.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лазу́н, ‑а, м.

Разм. Ахвотнік, майстар высока лазіць (звычайна пра дзяцей, падлеткаў). У злезці на верх .. каменя было вельмі цяжка. Малыя пастушкі, найпярвейшыя лазуны, станавіліся пры камені адзін на аднаго і верхняга падсаджвалі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)