лазо́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. лазо́ўнік
Р. лазо́ўніку
Д. лазо́ўніку
В. лазо́ўнік
Т. лазо́ўнікам
М. лазо́ўніку

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Лазоўнік ’зараснік лазы’ (шчуч., Сл. паўн.-зах.). Утворана ад лаза (гл.) з характэрным для аг.-бел. тэрыторыі суф. ‑оўнік (‑эў‑нік). Гл. Сцяцко, Афікс. наз., 206.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лазоўніца ’чаротаўка, Calamoherpe phragmit’ (паўн.-зах., КЭС). Утворана ад лазоўнік (гл.). Параўн. таксама лазніко (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)