ла́зны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ла́зны |
ла́зная |
ла́знае |
ла́зныя |
| Р. |
ла́знага |
ла́знай
ла́знае |
ла́знага |
ла́зных |
| Д. |
ла́знаму |
ла́знай |
ла́знаму |
ла́зным |
| В. |
ла́зны
ла́знага |
ла́зную |
ла́знае |
ла́зныя
ла́зных |
| Т. |
ла́зным |
ла́знай
ла́знаю |
ла́зным |
ла́знымі |
| М. |
ла́зным |
ла́знай |
ла́зным |
ла́зных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лаз, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Невялікая адтуліна ў чым-н., праз якую можна пралезці, пранікнуць куды-н.
Л. у плоце.
2. Адтуліна ў сценцы апарата, машыны, катла і пад. для пранікнення ўнутр з мэтай агляду, рамонту, запраўкі (спец.).
|| прым. ла́зны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)