ладзе́йка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ладзе́йка |
ладзе́йкі |
| Р. |
ладзе́йкі |
ладзе́ек |
| Д. |
ладзе́йцы |
ладзе́йкам |
| В. |
ладзе́йку |
ладзе́йкі |
| Т. |
ладзе́йкай
ладзе́йкаю |
ладзе́йкамі |
| М. |
ладзе́йцы |
ладзе́йках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Ладзе́йка ’кароткае, шырокае карыта’ (КЭС, лаг.), рус. новасіб. ладейка ’санкі для катання з гары’. Утворана ад ладдзя. Параўн. рус. том. ладья ’круглы кошык для ягад’, укр. (зах.) лада ’скрынка’, ’труна’. Да лодка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)