ла́дачкі, -аў, толькі мн. (дзіц.).

1. гл. ладкі.

2. Назва дзіцячай гульні, пры якой, звяртаючыся да дзіцяці са словамі: «Ладачкі, ладачкі» і г.д., пляскаюць яго далонькі адна аб адну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́дачкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ла́дачкі
Р. ла́дачкаў
Д. ла́дачкам
В. ла́дачкі
Т. ла́дачкамі
М. ла́дачках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ла́дачкі, -каў только мн., дет. ла́душки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ла́дачкі ’таблеткі’ (Мат. Маг.). Відавочна, з аладак- кі < аладка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́душки детск. ла́дкі, -каў, ла́дачкі, -каў, ладу́сі, -сяў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́дкі, -каў только мн., дет. ла́душки;

л.-ла́дачкі — ла́душки-ла́душки;

◊ біць (пля́скаць) у л. — бить (хло́пать) в ладо́ши

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)