лагізо́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лагізо́н |
лагізо́ны |
| Р. |
лагізо́на |
лагізо́наў |
| Д. |
лагізо́ну |
лагізо́нам |
| В. |
лагізо́на |
лагізо́наў |
| Т. |
лагізо́нам |
лагізо́намі |
| М. |
лагізо́не |
лагізо́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лагізо́н м., обл., бран. безде́льник, лоботря́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Лагізон ’легіянер’ (нар. этымалогія). Так сяляне называлі ў 1918 г. польскіх легіянераў корпуса Доўбар–Мусніцкага, збліжаючы легіянер з лагіза ’гультай, абібок, прайдзісвет’ (Некр.), лагізон ’тс’ (Сцяцко, Афікс. наз., 61).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)