лагагры́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лагагры́ф лагагры́фы
Р. лагагры́фа лагагры́фаў
Д. лагагры́фу лагагры́фам
В. лагагры́ф лагагры́фы
Т. лагагры́фам лагагры́фамі
М. лагагры́фе лагагры́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лагагры́ф м. (род загадки) логогри́ф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лагагры́ф, ‑а, м.

Род шарады або загадкі, для рашэння якой трэба адшукаць загаданае слова і ўтварыць ад яго новыя словы перастаноўкаю або выкідваннем асобных складоў ці літар.

[Ад грэч. lógos — слова і griphos — загадка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

логогри́ф лагагры́ф, -фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)