лабія́льны, -ая, -ае (спец.).

Утвораны з удзелам губ; губны.

Лабіяльныя зычныя.

|| наз. лабія́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лабія́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лабія́льны лабія́льная лабія́льнае лабія́льныя
Р. лабія́льнага лабія́льнай
лабія́льнае		 лабія́льнага лабія́льных
Д. лабія́льнаму лабія́льнай лабія́льнаму лабія́льным
В. лабія́льны (неадуш.)
лабія́льнага (адуш.)		 лабія́льную лабія́льнае лабія́льныя (неадуш.)
лабія́льных (адуш.)
Т. лабія́льным лабія́льнай
лабія́льнаю		 лабія́льным лабія́льнымі
М. лабія́льным лабія́льнай лабія́льным лабія́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лабія́льны лингв. лабиа́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лабія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Утвораны з удзелам губ; губны. Лабіяльныя зычныя «б», «п».

2. Падобны губе, губам; які нагадвае сабой губы. Лабіяльныя органы пачуццяў у насякомых.

[Ад лац. labialis — губны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабиа́льный лингв. лабія́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губны́ ​1, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да губы ​1. Губныя мышцы. // Прызначаны для губ. Губная памада.

2. Які вымаўляецца пры ўдзеле губ; лабіяльны (пра гукі). Губныя зычныя.

•••

Губны гармонік гл. гармонік.

губны́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Гіст. Які мае адносіны да губы ​3. Губны стараста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)