лабко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лабко́вы лабко́вая лабко́вае лабко́выя
Р. лабко́вага лабко́вай
лабко́вае		 лабко́вага лабко́вых
Д. лабко́ваму лабко́вай лабко́ваму лабко́вым
В. лабко́вы (неадуш.)
лабко́вага (адуш.)		 лабко́вую лабко́вае лабко́выя (неадуш.)
лабко́вых (адуш.)
Т. лабко́вым лабко́вай
лабко́ваю		 лабко́вым лабко́вымі
М. лабко́вым лабко́вай лабко́вым лабко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лабко́вы анат. лобко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лабко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лабка (у 1 знач.). Лабковая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

1. гл. лоб.

2. Узвышэнне ў ніжняй частцы жывата на месцы зрашчэння пярэдніх касцей таза (спец.).

|| прым. лабко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лобко́вый анат. лабко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)