кішла́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Паселішча вясковага тыпу ў Сярэдняй Азіі.

|| прым. кішла́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кішла́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кішла́к кішлакі́
Р. кішлака́ кішлако́ў
Д. кішлаку́ кішлака́м
В. кішла́к кішлакі́
Т. кішлако́м кішлака́мі
М. кішлаку́ кішлака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кішла́к, -ка́ м. кишла́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кішла́к, ‑а, м.

Паселішча ў Сярэдняй Азіі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кишла́к кішла́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)