кіто́ўка гл. кітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кіто́ўка кіто́ўкі
Р. кіто́ўкі кіто́вак
Д. кіто́ўцы кіто́ўкам
В. кіто́ўку кіто́ўкі
Т. кіто́ўкай
кіто́ўкаю		 кіто́ўкамі
М. кіто́ўцы кіто́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кіто́ўка ж. (действие) зама́зка, зама́зывание ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Тое, што і кітаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Замазваць кітам.

|| зак. закітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны і пакітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. кітава́нне, -я, н. і кіто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)