кітало́ў
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кітало́ў |
кітало́вы |
| Р. |
кітало́ва |
кітало́ваў |
| Д. |
кітало́ву |
кітало́вам |
| В. |
кітало́ва |
кітало́ваў |
| Т. |
кітало́вам |
кітало́вамі |
| М. |
кітало́ве |
кітало́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кітало́ў, -ло́ва м. китоло́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кітало́ў, ‑лова, м.
Той, хто займаецца лоўляй кітоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
китоло́в кітало́ў, -ло́ва м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)