кітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Замазваць кітам.

|| зак. закітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны і пакітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. кітава́нне, -я, н. і кіто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кітава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кіту́ю кіту́ем
2-я ас. кіту́еш кіту́еце
3-я ас. кіту́е кіту́юць
Прошлы час
м. кітава́ў кітава́лі
ж. кітава́ла
н. кітава́ла
Загадны лад
2-я ас. кіту́й кіту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кіту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кітава́ць несов. (щели в окнах) зама́зывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Замазваць кітам. Кітаваць вокны. □ — Кіт у нас ёсць, — сказаў Іван, — Тата якраз нядаўна кітаваў шыбы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакітава́ць гл. кітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіто́ўка гл. кітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закітава́ць гл. кітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кітава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кітава́цца несов., страд. зама́зываться; см. кітава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кітава́цца, ‑туецца; незак.

1. Паддавацца кітаванню. У сухую пагоду вокны добра кітуюцца.

2. Зал. да кітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)