кісяя́, -і; ж.

Празрыстая тонкая тканіна.

|| прым. кісе́йны, -ая, -ае.

Кісейная сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кісяя́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кісяя́
Р. кісяі́
Д. кісяі́
В. кісяю́
Т. кісяёй
кісяёю
М. кісяі́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кісяя́ ж. кисея́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кісяя́, ‑і, ж.

Тонкая празрыстая тканіна. Сукенка з кісяі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кісяя́ ’паркаль’, рус. кисея, якое, магчыма, з тур. käsi ’раскроеная матэрыя’ (Фасмер, 2, 239).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кисея́ кісяя́, -сяі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кісе́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Пашыты з кісяі. Кісейныя фіранкі.

2. перан. Празрысты, тонкі, як кісяя. Кісейны туман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кісія́ ’паркаль’ (Бяльк.). Гл. кісяя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кісе́йка ’паркалёвая хустка’ (Ян.), ’паркаль’ (Бяльк.). Гл. кісяя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́рля ’тонкая баваўняная тканіна з рэдка пераплётных нітак’ (ТСБМ). З рус. ма́рля ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 73), якое з франц. marli ’марля, кісяя’ (Фасмер, 2, 574).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)