кі́сцевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кі́сцевы кі́сцевая кі́сцевае кі́сцевыя
Р. кі́сцевага кі́сцевай
кі́сцевае		 кі́сцевага кі́сцевых
Д. кі́сцеваму кі́сцевай кі́сцеваму кі́сцевым
В. кі́сцевы (неадуш.)
кі́сцевага (адуш.)		 кі́сцевую кі́сцевае кі́сцевыя (неадуш.)
кі́сцевых (адуш.)
Т. кі́сцевым кі́сцевай
кі́сцеваю		 кі́сцевым кі́сцевымі
М. кі́сцевым кі́сцевай кі́сцевым кі́сцевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кі́сцевы анат. кистево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́сцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кісці (у 1 знач.). Кісцевы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісць, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Частка рукі, якая складаецца з запясця, пясці і пальцаў.

|| прым. кі́сцевы, -ая, -ае (спец.).

Кісцевое раненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кистево́й

1. анат. кі́сцевы;

2. (относящийся к кисти пояса и т. п.) кутасо́вы;

3. бот. гро́нкавы; см. кисть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)