кірма́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кірма́шнік |
кірма́шнікі |
| Р. |
кірма́шніка |
кірма́шнікаў |
| Д. |
кірма́шніку |
кірма́шнікам |
| В. |
кірма́шніка |
кірма́шнікаў |
| Т. |
кірма́шнікам |
кірма́шнікамі |
| М. |
кірма́шніку |
кірма́шніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кірма́шнік, ‑а, м.
Тое, што і кірмашовец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
база́рник кірма́шнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)