кі́ркавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кі́ркавы кі́ркавая кі́ркавае кі́ркавыя
Р. кі́ркавага кі́ркавай
кі́ркавае		 кі́ркавага кі́ркавых
Д. кі́ркаваму кі́ркавай кі́ркаваму кі́ркавым
В. кі́ркавы (неадуш.)
кі́ркавага (адуш.)		 кі́ркавую кі́ркавае кі́ркавыя (неадуш.)
кі́ркавых (адуш.)
Т. кі́ркавым кі́ркавай
кі́ркаваю		 кі́ркавым кі́ркавымі
М. кі́ркавым кі́ркавай кі́ркавым кі́ркавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кі́ркавы кирко́вый (к кі́рка I)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Ручная прылада — прадаўгаваты, завостраны з двух канцоў малаток для драблення цвёрдай пароды або лёду.

|| прым. кі́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кирко́вый кі́ркавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)