кіргі́зскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кіргі́зскі |
кіргі́зская |
кіргі́зскае |
кіргі́зскія |
| Р. |
кіргі́зскага |
кіргі́зскай
кіргі́зскае |
кіргі́зскага |
кіргі́зскіх |
| Д. |
кіргі́зскаму |
кіргі́зскай |
кіргі́зскаму |
кіргі́зскім |
| В. |
кіргі́зскі (неадуш.)
кіргі́зскага (адуш.) |
кіргі́зскую |
кіргі́зскае |
кіргі́зскія (неадуш.)
кіргі́зскіх (адуш.) |
| Т. |
кіргі́зскім |
кіргі́зскай
кіргі́зскаю |
кіргі́зскім |
кіргі́зскімі |
| М. |
кіргі́зскім |
кіргі́зскай |
кіргі́зскім |
кіргі́зскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кіргі́зы, ‑аў; адз. кіргіз, ‑а, м.; кіргізка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. кіргізкі, ‑зак; ж.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Кіргізскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дунга́не, ‑ган; адз. дунганін, ‑а, м.; дунганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. дунганкі, ‑нак; ж.
1. Найбольш шматлікая група кітайскай народнасці хуэй, якая жыве ў Паўночна-Заходнім Кітаі.
2. Народнасць, якая жыве ў Казахскай і Кіргізскай ССР і гаворыць на дунганскай мове (перасялілася ў 19 ст. з Кітая).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)