кіраўні́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кіраўні́цтва
Р. кіраўні́цтва
Д. кіраўні́цтву
В. кіраўні́цтва
Т. кіраўні́цтвам
М. кіраўні́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кіраўні́цтва, -а, н.

1. гл. кіраваць.

2. Падраздзяленне якой-н. установы, буйная адміністрацыйная адзінка.

К. справамі Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

3. зб. Кіраўнікі.

Змяніць кіраўніцтва.

|| прым. кіраўні́цкі, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.) і кіраўні́чы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіраўні́цтва ср.

1. (действие) руково́дство;

2. (учреждение) упра́вление;

к. спра́вамі — управле́ние дела́ми;

3. собир. (руководители) руково́дство;

змяні́ць к. — смени́ть руково́дство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіраўні́цтва, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. кіраваць (у 1, 2 знач.).

2. Тое, чым можна і патрэбна кіравацца. Марксізм — не догма, а кіраўніцтва да дзеяння.

3. зб. Кіраўнікі. Кіраўніцтва калгаса. Кіраўніцтва завода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

1. кім-чым. Карыстаючыся прыборамі, рулём і пад., рэгуляваць ход, рух каго-, чаго-н.

К. канём.

К. маторнай лодкай.

2. кім-чым. Быць на чале чаго-н.

К. краінай.

К. заводам.

3. кім-чым. Накіроўваць чыю-н. дзейнасць, быць кіраўніком каго-, чаго-н.

К. курсавой работай студэнта.

К. аркестрам.

4. Тое, што і кіравацца (у 2 знач.; разм.).

Каровы кіруюць да стагоў.

5. перан. Быць пабуджальнай прычынай, пачаткам чаго-н.

Мной кіравала пачуццё жалю.

6. У граматыцы: патрабаваць пасля сябе пэўнага ўскоснага склону.

|| наз. кірава́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і кіраўні́цтва, -а, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкана́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўніцтва факультэта, якое ўзначальвае дэкан.

2. Памяшканне, дзе знаходзіцца такое кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзінанача́лле, -я, н.

Аднаасобнае кіраўніцтва.

Прынцып адзінаначалля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́ўка², -і, ДМ ста́ўцы, мн. -і, ста́вак, ж.

1. Месцазнаходжанне вышэйшага военачальніка, стратэгічнага кіраўніцтва ў час вайны.

2. Вышэйшы орган кіраўніцтва ўзброенымі сіламі ў час вайны.

С.

Вярхоўнага галоўнакамандуючага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жылкіраўні́цтва ср. (жыллёвае кіраўні́цтва) жилуправле́ние (жили́щное управле́ние)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Галава муніцыпалітэта, гарадскога кіраўніцтва ў некаторых краінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)