кірасі́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кірасі́рскі кірасі́рская кірасі́рскае кірасі́рскія
Р. кірасі́рскага кірасі́рскай
кірасі́рскае		 кірасі́рскага кірасі́рскіх
Д. кірасі́рскаму кірасі́рскай кірасі́рскаму кірасі́рскім
В. кірасі́рскі (неадуш.)
кірасі́рскага (адуш.)		 кірасі́рскую кірасі́рскае кірасі́рскія (неадуш.)
кірасі́рскіх (адуш.)
Т. кірасі́рскім кірасі́рскай
кірасі́рскаю		 кірасі́рскім кірасі́рскімі
М. кірасі́рскім кірасі́рскай кірасі́рскім кірасі́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кірасі́рскі кираси́рский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кірасі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кірасіра, належыць яму. Кірасірскі мундзір. Кірасірскі палаш. // Які складаецца з кірасіраў. Кірасірскі полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кірасі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Коннік цяжкай кавалерыі, які даўней насіў кірасу.

|| прым. кірасі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кираси́рский кірасі́рскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)