кі́пцікавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кі́пцікавы |
кі́пцікавая |
кі́пцікавае |
кі́пцікавыя |
| Р. |
кі́пцікавага |
кі́пцікавай
кі́пцікавае |
кі́пцікавага |
кі́пцікавых |
| Д. |
кі́пцікаваму |
кі́пцікавай |
кі́пцікаваму |
кі́пцікавым |
| В. |
кі́пцікавы
кі́пцікавага |
кі́пцікавую |
кі́пцікавае |
кі́пцікавыя
кі́пцікавых |
| Т. |
кі́пцікавым |
кі́пцікавай
кі́пцікаваю |
кі́пцікавым |
кі́пцікавымі |
| М. |
кі́пцікавым |
кі́пцікавай |
кі́пцікавым |
кі́пцікавых |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кіпцю́р і капцю́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Востры загнуты рагавы прыдатак на пальцах птушак, многіх паўзуноў і млекакормячых.
2. Пазногаць (разм.).
◊
Паказаць кіпцюры — пра пагрозу.
Трапіць у кіпцюры каму — аказацца, быць пад уладай каго-н.
|| памянш. кі́пцік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. кі́пцікавы, -ая, -ае.
|| прым. кіпцю́рны, -ая, -ае і капцю́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)