кімва́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кімва́л кімва́лы
Р. кімва́ла кімва́лаў
Д. кімва́лу кімва́лам
В. кімва́л кімва́лы
Т. кімва́лам кімва́ламі
М. кімва́ле кімва́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кімва́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Старадаўні музычны інструмент, які складаецца з дзвюх медных талерак.

|| прым. кімва́льны, -ая, -ае.

К. звон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кімва́л м., муз., ист. кимва́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кімва́л, ‑а, м.

Старадаўні ўдарны музычны інструмент, які складаецца з дзвюх медных талерак.

[Грэч. kymbalon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кимва́л муз., ист. кімва́л, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)