кільва́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кільва́тар кільва́тары
Р. кільва́тара кільва́тараў
Д. кільва́тару кільва́тарам
В. кільва́тар кільва́тары
Т. кільва́тарам кільва́тарамі
М. кільва́тары кільва́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кільва́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Хвалевы струмень ззаду судна, якое рухаецца.

◊

Ісці ў кільватары — адзін за адным, тым жа курсам (пра судны).

|| прым. кільва́тарны, -ая, -ае.

Кільватарная калона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кільва́тар м., мор. кильва́тер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кильва́тер мор. кільва́тар, -ра м.;

идти́ в кильва́тер (кильва́тере) ісці́ ў кільва́тар (кільва́тары);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)