кізяко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кізяко́вы кізяко́вая кізяко́вае кізяко́выя
Р. кізяко́вага кізяко́вай
кізяко́вае		 кізяко́вага кізяко́вых
Д. кізяко́ваму кізяко́вай кізяко́ваму кізяко́вым
В. кізяко́вы (неадуш.)
кізяко́вага (адуш.)		 кізяко́вую кізяко́вае кізяко́выя (неадуш.)
кізяко́вых (адуш.)
Т. кізяко́вым кізяко́вай
кізяко́ваю		 кізяко́вым кізяко́вымі
М. кізяко́вым кізяко́вай кізяко́вым кізяко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кізяко́вы кизяко́вый, кизя́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кізяко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кізяку. Кізяковы дым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кізя́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Гной з дамешкай саломы, які ў паўднёвых краінах высушваецца ў выглядзе цаглін і скарыстоўваецца як паліва.

|| прым. кізяко́вы, -ая, -ае.

К. дым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кизяко́вый, кизя́чный кізяко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)