кі́верны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кі́верны кі́верная кі́вернае кі́верныя
Р. кі́вернага кі́вернай
кі́вернае		 кі́вернага кі́верных
Д. кі́вернаму кі́вернай кі́вернаму кі́верным
В. кі́верны
кі́вернага		 кі́верную кі́вернае кі́верныя
кі́верных
Т. кі́верным кі́вернай
кі́вернаю		 кі́верным кі́вернымі
М. кі́верным кі́вернай кі́верным кі́верных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кі́вер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых еўрапейскіх арміях у 18—19 стст.: цвёрды высокі галаўны ўбор з брылём (у 1 знач.) цыліндрычнай або конусападобнай формы.

|| прым. кі́верны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)